Kifoz; kamburluk anlamına gelen, tıp dilinde omurganın öne doğru eğilmesine sebep olan durumları kapsayan bir tanımlamadır. Yapısal bir şekil bozukluğudur, doğumsal olabileceği gibi kazanılmış bir rahatsızlık olarak omurlarda çökmelere neden olup kifoz ile sonuçlanabilir.
Kamburluk tedavisi omurga cerrahisinin düzeltici girişimleri ile giderilmektedir. Genellikle genç yaşlarda yapılan bir girişim olması nedeniyle açık cerrahi, metal vida ve rod sistemlerinin kullanıldığı büyük ameliyatları kapsar. Ortopedinin en ağır ameliyatlarından biri olması nedeniyle özellikle yaşlanma ile ortaya çıkan kamburluk ve sebep olduğu sorunların cerrahi tedavisinden kaçınılmıştır.
İkinci dünya savaşı sonrasında yaşlı nüfusun artması ile “osteoporoz=kemik yoğunluğu azalması” toplumlarda yaşlı nüfusun yaşam kalitesini azaltan bir sebep olarak ortaya çıktığında ilk kez bir Radyolog Drummond tarafından 1984 yıllında uygulanan omura kemik tümörünün yarattığı boşluğu doldurmak için kemik çimentosu enjeksiyonu yöntemi; “vertebroplasti” tanımı kullanılmasına başlanmıştır.
Osteoporoz hastaları hem şekil bozukluğu hem de ağrı nedeniyle günlük yaşamdan kopmakta, aza hareket etmekte ve hareketsizliğe bağlı emboliden solunum sorunlarına kadar ölümcül sebeplerden kaybedilmekteydi.
Vertebroplasty yöntemi, kemik yapıyı yok edip zayıflatan omurga tümörlerinde boşluk doldurmakla kalmaz, kullanılan çimento ile kemik tümörünün yok olmasını da sağlamaktadır. Osteoporoz da ise durum biraz farklıdır. Kemik yoğunluğu azalmasına rağmen enjekte edilecek boşluk olmadığından vertebraplasti ile yüksek basınç kullanılarak çimento enjekte edilir. Yüksek basınçla enjekte edilen çimentonun omurilik kanalına sızması, akciğere kan yoluyla ulaşması nedeniyle kullanımı kısıtlanmıştır. Bu dönemlerde damar cerrahisinde kullanılan balonların kemik içinde osteoporotik hastaların omurgasını düzelteceği, boşluk oluşturup yerine çimento yerleştirileceği fikri geliştirildi ve uygulamaya kondu. İlk uygulamalar Chicago’da başarıyla gerçekleştirildikten sonra “Kifoplasti” kavramı tedavi seçenekleri arasına girmiştir.
Son on beş yılda omurga cerrahisi yapan hekimlerin alışanlıklarını sorguladıkları vertebroplasti-kifoplasti tartışmasında gelinen son nokta kifoplastinin daha güvenli olduğu ve kifozu düzeltme etkisinin anlamlı olduğudur. Ancak kifolpasti yapısal kamburluk tedavisinde etkisizdir. Taze osteoporotik kırıklar ve tümörlere bağlı omur çökmelerinde etkindir. Çimento sızması konusunda halen cerrahlar arasında fikir birliği sağlanamazsa da hekimin alışkanlığına saygı duyularak her iki yöntem güvenle uygulanabilir. Benim kişisel pratiğim kifoplastinin daha güvenli olduğu yönündedir.
Son olarak çimentonun dolgu maddesi olarak sadece tümör hastalarında kullanımını tercih ediyoruz. Polimetil metakrilat içeriğinde emilip yok edilemeyen dolgu maddeleri yerine yeniden kemik oluşturan kalsiyum-fosfat gibi organik ürünleri kullanıyoruz. Bu ürünler mekanik olarak çok sağlam olmasa da etkinlik açısında farklı değildir. Ek olarak uzun dönemde polimetillerin kemikleri yok ederek yarattığı felaketlerden bizi uzak tutar.